4 mannen op jacht naar de zeeforel in het Lauwersmeer

YouTube

Na de uiteenzetting door Jan Kamman van Sportvisserij Nederland over het zeeforelproject Lauwersmeer werd er bij vliegvisvereniging Heelweg besloten om begin februari aldaar op zeeforel te gaan vissen. JP zou dit onder zijn hoede nemen om alles in goede banen te leiden. Hij was er in december geweest ook een beetje als voorbereiding. Jan Leferink en JP Louïes zouden van 06 tot 13 februari gaan. Bert de Vries zou het weekend aansluiten. Ed Jansen had dit opgevangen en vroeg of hij mee kon. Absoluut geen probleem en hij zou aansluiten vanaf 07 februari. Deze 4 stoere kerels gingen het avontuur aan. Huisje bij Landal Suyderoogh werd geboekt. Het ligt onmiddellijk aan het Lauwersmeer en slechts 5 minuten van het gemaal Nieuwe Robbengat waar eind januari nog forel was uitgezet. Een samenkomst werd gepland om de puntjes op de “i” te zetten. Inkopen die moesten worden gedaan, het koken, spullen die zouden worden meegenomen. Alles rond en de voorpret kon beginnen. Iedereen had er ontzettend veel zin in.

Maandagmorgen 06 februari was het zover. Om 10:00 uur werd Jan door JP opgehaald. Rond 12:30 aangekomen bij het gemaal en tot onze verbazing stonden er 8 à 9 vissers in het water. Iets gegeten, vlieghengels opgetuigd en vanaf de kant gestart. Jan nog even gewaad maar dan terug vanaf de kant zijn geluk beproeven. Resultaat op het einde van een prachtige zonovergoten dag: Jan 1 aanbeet gemist en 1 mooie forel gevangen.

JP 2 aanbeten gemist en 2 forellen geland. Rond 17:30 uur richting Landal, ingecheckt en bungalow voor 6 personen ingetrokken. We waren beide heel blij toch al een forel gevangen te hebben. Morgen zal Ed bij ons aansluiten. Dus dinsdag een nieuwe dag met nieuwe kansen. Start van dag 2 was fris temperatuur – 2 graden, autoruiten krabben en rond 09:00 uur richting viswater.

Jan miste een aanbeet en ving dan toch de 1e. Na een tijdje kon JP de stand in evenwicht brengen met een hele mooie

Iets voor de middag arriveerde Ed. Samen reden we naar het huisje. Spullen van Ed uit de auto, samen lunchen en dan met 3 richting water. Ed sprak om een Intermediate lijn i.p.v. een drijvende te gebruiken en nam deze mee. Top keuze!!! Ed had na 10 minuten al 2 mooie zeeforellen op de Wooly Bugger geland.

Ook ik ving er 2 kort na mekaar. Ed liet zien hoe hij de lijn binnen stripte en dat was snel met heel korte rukjes. Dit bleek de code te zijn om de forellen tot aanbeet te verleiden. Geen knalharde maar heel subtiele alsof je je ergens vast hing. Eindresultaat was: Ed 10 gevangen en 9 verspeeld; JP 5 gevangen en 2 gemist; Jan 2 gevangen en heel wat aanbeten gelost. Vandaag hadden we dus een mooie les van Ed gehad hoe je op forel moet vissen. Opnieuw een super zonnige dag

die we afsloten met een lekkere maaltijd verzorgd door Ed en een heerlijk glaasje rode wijn. Benieuwd wat dag 3 zou brengen want Jan had ook een Intermediate klaargemaakt. We zien het morgen wel.

Woensdag 08 februari en opnieuw een prachtige dag. Je krijgt wat je verdiend zegt men al eens en wat hadden wij met het weer toch een geluk. JP had snel een 1e forel, maar dan was het door alle 3 werpen, werpen, werpen,… en geen aanbeet te krijgen. Ineens wist JP de vangstcode van de dag te kraken en ving 5 forellen in de voormiddag. Een kleine, volledig, zilveren streamer. Enkel kopje en tinsel.

Ed had plots wel een heel bijzonder iets. Hij dacht aan de bodem vast te zitten maar na wat heen en weer trekken kwam het toch los. Verbaasd dat er iets meekwam. Misschien een tak of een stuk steen. Neen hoor, het was een bot. Wat bijzonder.

Jan en Ed hadden in de voormiddag wel verschillende aanbeten gehad maar, spijtig genoeg, niets kunnen verzilveren. Rond 13:00 naar het huisje om de innerlijke mens te versterken en wat zaken bij de receptie te regelen. Vol goede moed begonnen we nadien met ons drieën aan de namiddag sessie. Uiteindelijk hebben zowel Jan, Ed en JP elk nog 2 forellen kunnen vangen. Voldaan en tevreden over deze dag reden we iets voor 18:00 uur naar ons verblijf. Opnieuw kwam er wat lekkers door Ed op tafel ook weer vergezeld van een glaasje rode wijn. Er werd nagepraat en planning voor de volgende 2 dagen besproken. Morgen voormiddag een nieuwe stek. Indien slecht in de namiddag naar onze vertrouwde stek. Vrijdag, men gaf een stevige ZW wind aan zou het een dag snoeken worden in de buurt van Westergeest en Kollum.

Start donderdag bij de nieuwe stek in de buurt van Landal. Na een half uurtje hadden we het bekeken en dus niet gewacht tot de namiddag om naar het gekende stuk te gaan. Op weg naar de auto kwamen we een bijzonder iemand tegen. Een man was zich in zwembroek aan het klaarmaken om te gaan zwemmen in het Lauwersmeer. Temperatuur van het water 3 graden. Petje af. Hij had hier nog nooit vissers gezien. Dus goed om te verkassen. Snel een fotootje door Jan gemaakt.

2 stoere vliegvissers, dik aangekleed (watjes) en de brave man in zwemtenue.

Aangekomen bij onze vertrouwde vis plek stond er een strakke NO wind en was het zwaar bewolkt. Gedaan met het prachtige weer alsook de vele aanbeten. Jan kon er toch eentje landen, Ed ook en deze had wel een zilverachtige buik. JP ving zijn mooiste van de week. ’s Middags opnieuw naar het huisje voor een warme kop koffie met boterham. Het verkleumde lichaam kon wat opwarmen. Met nieuwe energie begonnen we aan de namiddag sessie maar wat viel dat vies tegen. Koud, winderig en regen. Bij overmaat van ramp waren er ook geen aanbeten te bespeuren; wat er ook werd geprobeerd. Zicht in het water was minder geworden. Waarschijnlijk door het opwellend zand. Vermits forel ook een zichtjager is kon dit de verklaring zijn. Ed ging wel nog eens wadend proberen. Ook nu niks. Nadien opnieuw van de kant met zware zinklijn DI7 en Boobies. Ook dit was geen succes. Rond 17:30 was het genoeg geweest. De visdag zat erop. Zoals eerder gepland wordt het vrijdag een snoekdag. Ed had aan het water verschillende mensen uit de buurt gesproken en deze hadden de eerder genoemde plaatsen aangegeven. De avond verliep opnieuw gezellig met een hapje en een drankje. Ed was via Google Maps en Earth de te bevissen plaatsen gedetailleerd aan het voorbereiden. De coördinaten werden genoteerd en klaar waren we om de volgende dag de snoek aan de schubben te gaan.

Na het ontbijt vertrokken richting Westergeest om de Oude Swemmer te bevissen. Maar de snoek gaf niet thuis. Welke streamer we ook door het water trokken. Het was nochtans een mooi water dat wel degelijk snoek moest bevatten.

Iets voor de middag kreeg Jan telefoon van Bert dat hij in de buurt van Lauwersoog was. Hij had een vakantiedag kunnen bekomen en was in de verwachting dat wij in de buurt op forel aan het vissen waren. Niet dus… Jan stuurde de locatie van het gemaal door en zo kon Bert verder en wij ook. We besloten om dan naar Kollum te gaan om de binnenwateren aldaar te bevissen. Snel wat eten, nieuwe coördinaten ingeven en rijden. Voor JP was het beste dat hij Ed volgde want iets klopte er niet met de ingegeven coördinaten. Bij bestemming moest er volgens de navigatie van JP nog 17 km worden gereden. Hij was sowieso al een beetje chagrijnig want het ging niet sinds de morgen. Slecht geslapen, dikke wallen onder de ogen en bij overmaat van ramp viel het laatste deel van zijn hengel uit de auto met als gevolg dat de reel eraf viel. Schroefjes losgegaan. Ook bij het eerste stadsdeel kwam er geen enkele aanbeet.

Dan maar een nieuw stadsdeel opzoeken. Hier aangekomen de hengels weer optuigen. Een vriendelijke man kwam met zijn hondje langs en gaf aan dat bij een eilandje toch wel regelmatig snoek werd gevangen. Eerst bevisten we een ander stuk en hier stond opnieuw een harde wind. Het was vechten tegen deze wind om de streamer goed in het water te krijgen. JP was weer een beetje opgevrolijkt. Plots viel zijn schepnet op de grond uit mekaar. Ook dat nog… godver….Jan bood hulp aan om het te herstellen maar de kleine Belg was te dikkoppig om het te aanvaarden. Na een half uurtje klooien kon het terug worden gebruikt. Ondertussen hadden Ed en Jan hun streamers rijkelijk aan de snoeken aangeboden, maar nee hoor deze gaven wederom niet thuis. Ondertussen had Jan opnieuw contact gehad met Bert om te vragen of hij reeds aanbeten had gehad. Ook de zeeforel liet zich niet verschalken. Alleen Bert zijn tanden klapperden tegen elkaar van de harde en koude Westenwind.We waren ondertussen toch bij dat eiland aangekomen. Ook hier deed zich niks. We wilden met z’n drieën bijna opgeven toen plots JP een kreet losliet van VIS – AANBEET!!! En inderdaad een kleine snoek kwam aan de oppervlakte.

JP heel blij. Jan denken/zeggen … waarom hij weer??? Altijd JP die het meeste geluk heeft!! Ja, soms heeft een mens al eens geluk en de chagrijnige stemming verdween als sneeuw voor de zon. Iets later kwamen Ed en JP overeen om er toch echt mee te stoppen en Bert uit zijn koude situatie te verlossen. De arme jongen. Jan stond op dat moment een stukje verwijderd op het eiland. Hier waren onze woorden ook nog niet koud of er kwam een kreet van Jan. SNOEK!!! En nog een mooie ook.

Ik heb vandaag nog niet iemand zo gelukkig gezien zoals een kind zijn eerste speeltje krijgt. Ontzettend trots mag hij zijn want hij heeft voor deze dag de grootste en dikste vis gevangen. Spijtig genoeg heeft Ed geen aanbeet gehad. Nog even een rondje eiland en korte tijd later spullen inpakken en naar Nieuwe Robbengat rijden om Bert te verwelkomen. Toen we aankwamen kwam hij ons klappertandend tegemoet maar het weerzien was zo hartelijk en warm dat de koude in het niets verdween. Samen reden we richting het huisje. Nu waren we met z’n vieren en dus compleet. Even alles uitpakken en bij een wijntje, ja een nieuwe doos van 3 liter gekocht, de 3e reeds, want die werd gedronken als plat water, opwarmen bij een gezellige babbel. Bert had ook nog een flesje bruine Leffe geopend en bij het praten over koetjes en kalfjes werd uitgekeken hoe JP zijn Chicken Tonight met rijst zou klaarmaken. Eten had gesmaakt want alles was op en nieuwe plannen werden voor zaterdag en zondag gesmeed. Alweer een geslaagde dag en een heel fijne gezellige avond vol verhalen. Wat klikte het ontzettend goed tussen ons vieren. Je moet dit toch maar afwachten want je kent mekaar van de bindavonden maar zo in een huisje samen zijn is toch wat anders. Wat zal de nieuwe dag brengen??? Morgenavond zullen we het weten.

’s Morgens opnieuw harde westenwind. We wisten dat het alweer een taaie dag zou worden. Maar… Ed ving zowaar als eerste en tamelijk snel een forel. Weliswaar wadend.

Bert die gisteren niks had kunnen landen ving kort daarna zijn eerste zeeforel.

Ieder van ons was ontzettend blij voor hem dat het gelukt was. Hijzelf was ook in de zevende hemel. Nadien was het Jan die een forel aan de haak had. Spijtig genoeg was deze dood en al in staat van ontbinding. Ook Ed haakte, maar dan op zondag, een dode forel van de bodem. Voor de rest waren er geen aanbeten meer te bespeuren. Plots kwam er iemand van Sportvisserij Nederland een controle uitvoeren van de VISpas en VISplanner. Helemaal prima.

’s Middags weer naar het huisje voor warme koffie, voeten en lijf opwarmen evenals een hap tussen de tanden. Bij JP waren de voeten niet koud. Hij had ook gewaad, eigenlijk zijn eerste maal, maar hij heeft sokken met batterijen en met dit koude water eigenlijk geen overbodige luxe (2e keer watje).

In de namiddag ging Ed opnieuw naar Kollum snoeken. Jan, Bert en JP wilden toch nog een forel landen. Hier had alweer JP alleen geluk en kon in de late namiddag nog een aanbeet verzilveren. Bij Ed wilden de snoeken weer niet.

Avond was weer gevallen en tijd voor wat warms op het bord. Vol overgave stond Bert (Top kok) in de potten te roeren. Ook zondagavond zou hij deze taak op zich nemen. We hopen met z’n allen dat hij volgend jaar ook een weekje mee kan. Dat hebben we nu al afgesproken.

Met een Leffe en een glaasje water/wijn werd de avond afgesloten.

Morgen, de laatste dag voor Ed, Jan en JP, zou er minder wind staan. Bert wou er maandag nog een dagje aanplakken.

Zoals elke dag na het ontbijt, waar Ed alle dagen voor een eitje met spek zorgde,

Vertrokken we met z’n vieren opnieuw richting gemaal. Aantal personen die aan het vissen waren viel ontzettend mee. Bijna iedereen was met werphengel aan de slag. Bijna iedereen met een shad en de meesten hadden er een gele aan. Zij vingen ook forellen. JP had dit in de smiezen en bond een gele streamer aan de tippet en ja hoor de eerste werd ook snel aan deze streamer gevangen. Nadien toch weer even geen aanbeten. Jan dacht aan de bodem vast te zitten maar plots bewoog de bodem en ja hoor een mooie forel. Maar wat jammer, deze werd verspeeld. Toch werd ook vandaag de vangstcode gekraakt. Aan de kant snelle Roly Poly toepassen tot ongeveer 2 meter van de kant. Dan stoppen en de lijn liften alsof de streamer langzaam het water verlaat. Op dat ogenblik sloegen de forellen toe. Het is een voordeel indien je met 4 man ieder een andere techniek toepast. JP had er op deze manier 5 tegen de middag. Ed en Bert aan het waden pasten beiden ook deze techniek toe. Bert kreeg spijtig genoeg geen aanbeten maar Ed had wel succes en wist verschillende forellen in zijn net te krijgen. Ook verspeelde hij er een aantal. Jan had ook geen aanbeet gehad. Eerst vanaf de kant, dan wadend en nadien opnieuw vanaf de kant. Om 14:00 uur besloten te gaan lunchen maar om iets na 15:00 uur stond iedereen terug aan het water. JP ving nog snel een 6e forel maar daar bleef het ook bij. Wel ving hij nog 2 krabben die aan mekaar hingen.

Ed ving in de namiddag ook nog vis en had er 3 maar wel heel wat aanbeten gelost en aldus verspeeld. Bert heeft spijtig genoeg niks gevoeld. Maar Jan was de topper van de dag. Hij had tot dan ook nog niets in het net geland. Iedereen had de spullen al bij mekaar gepakt daar het begon te schemeren. Toen we hem voorbij gingen en hij verbaasd opkeek dat we stopten gaf hij ook aan te stoppen maar gekscherend zei hij “Ik vang er wel nog eentje”. Zijn woorden waren nog niet koud of hij kreeg inderdaad nog een aanbeet. Forel geland en als bedanking kreeg het beestje nog een mooie kus van Jan.

Voor Ed, Jan en JP zat het erop. Bert ging er morgen nog een dagje aanplakken met de hoop op succes. Opnieuw heel lekker gegeten en gedronken. Iedereen ging iets vroeger naar bed om de volgende morgen fris en fruitig te zijn.

Maandagmorgen nam ieder van ons een taak op zich om de bungalow op te ruimen en netjes achter te laten. Afscheid werd van elkaar genomen en ieder van ons keerde huiswaarts. Behalve Bert die richting Nieuwe Robbengat vertrok. Enkele uren later kregen we een appje dat hij 2 aanbeten en een volger had gehad, maar door materiaalbreuk toch ook genoodzaakt was huiswaarts te keren.

Zo eindigde voor iedereen de belevenis van een prachtige week om een zeeforel te vangen. Het resultaat was boven verwachting. Gezamenlijk zijn er 47 prachtige forellen gevangen.

We zijn ook overeen gekomen dat we dit volgend jaar opnieuw samen willen beleven. De vriendschappelijk klik was er en we hebben met z’n allen heel veel lol gehad.

Hier is het einde van een relaas betreffende 4 mannen op jacht naar de zeeforel in het Lauwersmeer.

Bedankt voor de vriendschap die ik met jullie mocht delen en de verschillende tips waarvan ik mocht leren.

JP

PS: er zijn nog veel meer foto’s genomen door de fotograaf Jan.

Zeeforel Lauwersmeer

Jean Pierre Louies

Voor de kerstperiode met familie een huisje geboekt in Lauwersoog. Als (vlieg)visser via internet informatie gaan opzoeken welke vismogelijkheden er in de buurt waren. Hier kwam het Lauwersmeer naar boven alwaar sinds een 7 tal jaren zeeforel wordt uitgezet met de bedoeling dat deze de Waddenzee optrekken om nadien terug te keren en te gaan paaien in de Drentse beken. Zodanig dat er op een bepaald ogenblik een natuurlijk bestand ontstaat en de uitzet gestopt kan worden.

Op zeeforel had ik nog nooit gevist en hierover bij Last Hope informatie gevraagd bij de mannen die reeds meerdere jaren in Denemarken hun geluk hierop hadden beproefd. De voorzitter Ton Fokker had dit meegekregen en mij geadviseerd Jan Kamman, voormalig hoofdredacteur van de Nederlandse Vliegvisser en afdelingshoofd bij Sportvisserij Nederland, te contacteren en om informatie te vragen. Hij is namelijk heel nauw betrokken bij dit zeeforelproject in het Lauwersmeer waar het de benaming “Vissen voor Verbinding” heeft. Op YouTube zijn hierover ook verschillende filmpjes te vinden.

Dezelfde avond nog een mailtje gemaakt aan de heer Kamman en gevraagd of de kerstperiode wel ideaal was om deze zeeforel te bevissen. Evenals welke Aftma hengel, lijn, leaderlengte en soort vliegen. Daags nadien kreeg ik de gevraagde informatie. Heel fijn en knap want die man kent mij absoluut niet en heeft toch de moeite genomen om mij onmiddellijk de gevraagde informatie te sturen. Het belangrijkste was dat deze periode absoluut niet ideaal was. Beter februari, maart daar eind januari opnieuw zeeforellen worden uitgezet.

Met deze informatie in het achterhoofd en gezien de voorspelde weersverwachtingen met veel regen en harde wind had ik besloten geen vlieghengel, waadpak en alles wat met vliegvissen te maken heeft mee te nemen. Ook had ik eigenlijk de ruimte niet in de auto gezien de familiespullen voor de kerstdagen. Wel kon ik een kleine werphengel en wat spulletjes voor het vissen met de Carolina rig en dropshot kwijt.

Ook had ik informatie gekregen waar de zeeforellen waren uitgezet. Hier de eerste dag een tweetal uurtjes met Creature baits geprobeerd op baars, snoekbaars,… maar geen enkele aanbeet gehad. Er was toch een vliegvisser bezig die ondertussen uit het water was gekomen en met deze man een praatje gemaakt. Vandaag had hij ook geen aanbeet gehad maar een drietal weken geleden had hij toch 2 zeeforellen weten te landen. Deze informatie heeft mij aan het denken gezet van … ze moeten er wel zitten en hoe kan ik ze toch proberen te vangen met het materiaal dat ik bij heb.

2 dagen later terug naar dezelfde plaats gegaan. Aan het Carolina rig systeem een kleine dropshot shad geknoopt en in plaats van na het inwerpen heel langzaam over de bodem te vissen snel binnen draaien. Misschien met de minder koude temperaturen die er waren zouden de forellen een prooi kunnen achterna jagen.

Ja hoor!!! Na een kwartiertje kreeg ik bij de kant een aanbeet van een zeeforel maar miste hem. Jammer want het zag er een mooie vis uit. Dit gaf mij moed met als gezegde: “De aanhouder wint”

Niet veel later, wel een stukje verder uit de kant, opnieuw een aanbeet. Maar het was geen zeeforel, wel deze snoek:

Ontzettend veel geluk gehad dat de tandjes van onze vriend mijn fluorocarbon lijn niet hadden doorgebeten.

Vandaag dus geen blank en verder op dezelfde manier doorzetten. Plots was er een snoeiharde aanbeet opnieuw dicht bij de kant. Ik zag het lijf en de puntjes en dacht … dit is een zeeforel. Adrenaline puur van houden en landen. Gelukkig waren mijn vrouw en dochter juist in de buurt om deze mooie foto’s te maken. Wat een pracht!!!